Corrosie en oppervlaktebehandeling van lasverbindingen
Begin de jaren 90 is er door het NIL een uitgebreid onderzoek (Bron: NIL (Nederlands Instituut voor Lastechniek)) uitgevoerd naar de effecten van diverse standaard behandelingen op de corrosiebestendigheid van lasverbindingen, een interessant artikel in bijlage.
Als men last, krijg je een bruine, roestvormige verkleuring. Om deze verkleuring weg te krijgen, worden meestal beitsen, glasstralen of een vorm van borstelen of schuren toegepast, al dan niet warm.
De resultaten liggen in de lijn van de algemeen geldende kennis over roestvrij staal, maar hierbij nog even in een notendop:
1. Onbehandeld laten vormt een verslechtering van de corrosiebestendigheid
2. Beitsen met en zonder passiveren geven een significante verbetering ten opzichte van corrosie. Het beitsproces toegepast (sproeibeits of dompelbeits) had hierbij weinig invloed.
3. Extra chemische passivatie na het beitsen gaf geen extra verbetering van de corrosiebestendigheid
4. Glasparelen geeft slechts in geringe mate een verbetering
5. Schuren of borstelen geeft slechts geen of slechts een minimale verbetering op vlak van corrosiebestendigheid
Wat kunnen wij verder concluderen uit dit onderzoek?
- Uiteraard dienen lasnaden na het lassen behandeld te worden; onbehandeld laten vormt een verslechtering van de corrosiebestendigheid. Alle onderzochte afwerkingen bleken op zich voldoende te zijn; geen enkele van de nabehandelingen gaf een verslechtering van de corrosiebestendigheid, waarbij borstelen of schuren ook geen verbetering gaf.
- Glasstralen is vanuit dat standpunt net iets beter (maar heeft dan het nadeel dat de ruwheidswaarde van het ganse oppervlak wat verhoogt, wat op lange termijn uiteraard ook een negatieve invloed heeft op de algemene corrosiebestendigheid van het stuk
- Beitsen is uiteraard de beste nabehandeling op vlak van corrosiebestendigheid, waarbij extra chemische passivatie geen verschil maakt. Dit laatste is enerzijds logisch aangezien een chemische passivatie het passivatieproces wel versnelt, maar dit proces zich ook spontaan voltrekt in contact met de lucht binnen een periode van 24 tot 48 uur.
Andere nabehandelingen zoals electropolijsten en nieuwe technieken zoals Viwateq en Sublimotion zijn niet in het onderzoek opgenomen, temeer omdat de laatste 2 op het moment van dit wetenschappelijk onderzoek nog niet gekend was.
Karine De Bie
